Сочинение на татарском языке на тему хлеб

3 варианта

  1. Икм?к — тормыш нигезе
    План.
    I. К?кт? кояш, ?ирд? икм?к — м??гелек.
    II. Икм?к — асылташлардан да кыймм?тр?к.
    1. Яш?? к?че — икм?кт?.
    2. Икм?кк? табыну. Икм?к турында халык.
    3. Икм?к юлы авыр ??м мактаулы.
    4. Икм?к турында язылган ?с?рл?р.
    III. Икм?кне? кадерен бел, игенче хезм?тен х?рм?т ит.
    Икм?к — игенчене? ?ан ?ылысы,
    ?ир-анага кадер-х?рм?те.
    Яш?? чыганагы ул ??р й?р?кне?,
    Шу?а кадерлибез икм?кне.
    Э. М?эминова.
    Икм?к! Шулай дип авыз тутырып ?йтте? ис?, т?мле исе бел?н борыннарны кытыклап, ?сте алтынга манылган сыман сап-сары, к?переп пешк?н ипи к?з алдына кил?. Икм?кне олылап, безне? халык теленд? к?пме ген? ?йтемн?р, хик?ял?р тумаган! Мен? шулардай берсе: «К?нн?рд?н бер к?нне ?нисе улына икм?к кыерчыгы тоттыра. «Балдан да татлырак булгач кына ашарсы?. Татлы булмаса, ?зе? ч?чеп, ?зе? иг?рсе?», — ди. Шуннан нил?р булган — беркем белми. Тик шунысы гына ачык: ул ?нисене? с?зл?рен гомере буе онытмаган, икм?кт?н татлырак берни д? юклыгына ышанган».
    ?йе, икм?к с?зене? м?гън?се сабый чактан ук, ?бил?р-бабайлар с?йл?г?н ?киятл?рд?н «изге» булуы бел?н ян?ш?д? торып, к??елд? бик тир?нг? се?еп калган.
    Икм?к! Никад?р б?ек ул! ?ир й?зенд?ге тау чаклы алтыннар да, м?рм?р сарайлар да — берсе д? а?а ти?л?ш? алмый. Юк, ти?л?ш? алмый. ?лл? к?п хезм?т куеп ?стерг?нг? шулаймы со??
    ?г?р бер?р ?ирд? ташланган икм?к сыныгы к?ренс?, к??ел ?рни, й?р?к сыкрый. Кулда к?переп пешк?н икм?к. Аннан да б?ек н?рс? юк кеше ?чен. Тир т?кми икм?к ?сми, дил?р. Бу бик д?рес. К?пме хезм?т куелган а?а. Шу?а бик кадерле ул.
    Иген иг? борын-борыннан и? изге, и? м?катд?с, и? д?р???ле эш саналган. Алтын б?ртекл?рне ?ир куенына ч?ч?рг? чыгар алдыннан бабаларыбыз ?йб?тл?п мунча керг?н, и? чиста к?лм?кл?рен киг?н. Уракка т?ш?р алдыннан да шулай булган. Шундый заман булган, гасырлар буена крестьян иген икк?н, бер т?т?р?м ?ире ?стенд? сука бел?н ??фа чикк?н, чабагачы бел?н ашлык суккан, урак урып, аркасына б?кре чыккан. Инде крестьян кулланган борынгы эш коралларыны? исемн?ре ген? калды. Безне? буын аларны музейларда гына к?р? ала. Х?зер барысы да башка. Техниканы ?йтеп торасы да юк. К?пме еллар ?тк?н, к?пме сулар аккан. Елларны? да т?рлесе килеп торган, кырыслары, тынычлары, сугышлары…
    Беренче бишьеллыклар, коллективлашу чорлары, ?р-я?а колхоз-совхозлар… Х?зер без башка заманда яшибез. ?мма икм?к элеккеч? ?к кадерле. Кулымдагы икм?кт?н д? б?ек н?рс? юк минем ?чен. ?лл? аны? аша ?би-бабайларыбызны? тамызган тир т?мен тойганга шулаймы со??! Тырыш хезм?т, т?кк?н тирл?р ?илг? китми, ?ирд? ятмый. ?ир д? ?зене? юмарт сые бел?н игенчег? игелек к?рс?т?. Кулда икм?к. А?а караса?, г?я сабыйлар елмаюын, чал ч?чле аналар р?хм?тен, иркен кырларыбыз матурлыгын, игенчене? горур к?з карашын тоясы?. Шушы икм?к ?чен ме?-ме? р?хм?т ?йт?се кил? игенчег?. Я?а ?рл?р яулаганда я?а ачышлар ??м у?ышлар сезг?, х?рм?тле игенчел?р!
    ?ир й?зенд? икм?кт?н д? изге н?рс? бармы ик?н?! Мен? шу?а к?р? халык игенчене ихтирам ит?, а?а дан ?ырлый. Икм?к булганда ?ирд? я?а ?ыр туа.
    Безне? язучылар к?п кен? ?с?рл?рен игенчег? багышлыйлар. М?с?л?н, Г. Б?шировны? «Намус» романы. ?с?р тулысы бел?н игенче хезм?тен? багышланган. Анда колхозчыларны? сугыш елларындагы батыр хезм?те, фронт бел?н тылны? берд?млеге, Ватан сугышыны? и? авыр, и? газаплы чоры— 1942 нче елда немец фашистларыны? Идел буена — Сталинградка килеп ?итк?н к?нн?ренд? Татарстан халкыны?, бигр?к т? хатын-кызларны?, яшьл?рне? тырыш хезм?те к?рс?тел?.
    ?с?рне? ?з?генд? Н?фис? бригадасыны? мул у?ыш ?стер? ?чен к?р?шен сур?тл?г?н вакыйгалар ята. Авыр сугыш елларында ??р гектардан й?з кырык тугызар пот у?ыш алу ?и?ел булмый, ?лб?тт?. Моны? ?чен Н?фис?л?рг? нык тырышырга, к?п тир т?г?рг? туры кил?.
    ?ир караганны ярата, ди халык. Шуны ист? тотып, алар бодай ?ирен? инешт?н к?з буе л?м ташыйлар. К?з ачмаслык бураннарда, билд?н к?рт ерып, кар тоталар. Кыш буена них?тле тирес чыгаралар, к?пме к?л ?ыялар. Бик авыр була аларга. Авыл халкы ?зл?рене? сугыштагы авылдашлары ?чен, илне? ?и??е ?чен ?зене? тырыш хезм?тен кызганмый. Алар ?зл?рене? т?н йокыларын йокламыйча эшлил?р, ч?нки фронтка икм?к кир?к. Мен? нинди тырыш игенчел?ребез булган безне? авыр сугыш елларында! Аларны? хезм?те зур ихтирамга лаек.
    Икм?к — туклык, с?лам?тлек, хезм?т, шатлык нигезе, муллык билгесе.
    «Икм?к — ул тормыш, ул Ана, Ватан, м?х?бб?т кебек ?к м??гелек. Икм?к — ул безне? к?чебез, ку?тебез, ил?амыбыз, р?х?тебез», — диг?н танылган аш-су остасы Юныс ?хм?т?анов.

  2. Отдадим же почет тем, кто вырастил его, рукам, которые подарили душистые, похожие на солнце, караваи. Снимем перед ним шляпы, уклонимся, чтобы извечно он был на нашем столе, чтобы не черствел, потому что, как молвил народные уста, когда черствеет хлеб — черствеют души.
    «Хлеб — всему голова, — так говорят у нас. Хлебом клянутся, как именем матери, Родины. Потому что хлеб — это жизнь, он вечен, как мать, как Родина.
    Человек выращивает хлеб. А хлеб выращивает человека. Воспитывает и проверяет его на зрелость и мужество. И это также вечно, как мир. Хлеб нельзя заменить ничем. Старые люди любят говорить; «Хлеб — это святое». По-видимому, потому, что были на их судьбе годы, когда было слово «хлеб», но не было самого хлеба. И еще, по-видимому для того, чтобы мы, выходя в свет, раз и навсегда прониклись трепетом к тем рукам, которые вырастили и выпекли этот высокий и мягкий хлеб. Он может научить всех нас уважать работу и мирное безоблачное небо над головой.
    Хлеб — это богатство нашей страны. И его нужно беречь и уважать. Ведь так приятно видеть на своем столе высокий, душистый каравай. В хорошей семье хлеб никогда не будет черстветь. Но есть люди, которые не уважают хлеб, выбрасывают его, когда он очерствеет. Они не уважают тот длинный путь, который прошел хлеб, прежде, чем попасть к столу, тот тяжелый труд, который вложен у него, самого человека. Поэтому берегите хлеб — мерило нашей воспитанности и духовности.
    Он ежедневно приходит к нам — румяный, теплый, душистый, несравненный. А еще имеет много имен — баранку, булочку, батончик, рогалик, каравай, калач, пасху, пирог. И все-таки хлеб.
    Если на столе нет хлеба — на нем чего-то не хватает. Самого главного. Потому что хлеб — то богатство, благосостояние. Люди ласково и уважительно говорят о нем: хлеб — батенька, хлеб — кормилец, хлеб — всему голова. Издревле народ наш более всего ценил хлеб, соль, честь.
    Хлеб сопровождает нас всю жизнь — от рождения до глубокой старости. У всех народов он святой. Хлеб берегли, в его честь составляли гимны, хлебом встречали самых дорогих гостей. Хлеб бесценен. Ни работа, ни смерть, ни жизнь, ни свадьба — ничего в мире не обходится без хлеба. Он самый вкусный, он дороже золота, насущный и святой хлеб из нашего поля.
    И, чтобы вспахать поле, тоже нужен хлеб. И, чтобы разбить врага. Чтобы победить и выстоять. Везде хлеб, хлеб, хлеб. А без него нет ни радости, ни праздника, ни самой жизни.
    Человечество знает ужасные годы без хлеба, когда вымирали целые села и города, целые местности и страны, так что ни одной войне и ни одной армии и не снилось такое опустошение.
    Знать цену хлебу, уметь его экономить, быть бережливыми и заботливыми хозяевами — это главные вопросы общества. Вот почему вопрос о хлебе остается у нас главным. Вот таким является он — хлеб. Его величество Хлеб. Так давайте относиться к нему всегда с почетом и уважением. Не жалеем дать ломоть хлеба голодному. Хлеб в мире — главнее всего, он — жизнь. И может, кто-то из моих ровесников станет кондитером или пекарем и будет даровать людям хлеб: Как едите вы караваи, Калачи вкусные едите, — Не забудьте уклониться Хлебоделу за это!
    Внимание, только СЕГОДНЯ!

  3. Батырлык – н?рс? ул?
    Батырлык. Бу с?з н?рс?не а?лата со?? ?леге с?зне? м?гън?сен мин С. И. Ожеговны? а?латмалы с?злегенд? таптым. Батырлык – героик, фидакарь, кыю эшл?нг?н эш ул. ??м к?п очракта аны балалар эшли. ?леге батырлыклар алдында без башыбызны иярг? тиешбез.
    Батырлык турында китапларда да еш язалар. Мин к?пт?н т?гел шундый китапларны? берсен – В. О. Богомоловны? “Иван” повестен укыдым. ?леге повесть минем яшьт?шем – унике яшьлек малай турында. Аны? балачагын сугыш йота – ?тисен фашистлар ?тер?, ? б?л?к?й се?елесе аны? кулында ?ан бир?. Сугышны? беренче к?нн?ре а?а коточкыч михн?тл?р китер?, шушы югалту –  газаплар аны бернич? яшьк? олыгайта да инде. Ул бары кайгы – сагышлары бел?н бер?зе кала, шул вакытта дошманнан ?ч алырга, безне? армияг? файдалы булырга с?з биреп, партизан отрядына кит?.
    Богомолов ?зене? героена Иван дип ?итди исем куша. А?а башкача исем кушу м?мкин д? булмагандыр. ?леге малайга ?лк?нн?р кебек ?к бик к?п сынаулар узарга туры кил?. ?мма ул ?зенд? немец армиясен? карата дошманлык хисл?ре кичерс? д?, горурлыгын ??м кешелек сыйфатларын саклап кала ала.
    Иванны? к?зл?ренд? ??м характерында – ?лк?нн?р ныклыгы, тышкы кыяф?тенд? ис? чарасызлык билгел?ре ярылып ята. Аны? ?чен и? м??име – бурыч, ?зе ш?гыльл?нг?н эш. Ул нык ихтыярлы, к?чле рухлы.
    Аны? ?йл?н? – тир?сенд?ге ?лк?нн?р яшь булуыны да карамастан, м?ст?кыйль булуын а?лыйлар, аны сугышны? бар михн?тл?ренн?н сакларга телил?р. Яраталар, кызганалар, аны? тормышын ничек т? ?и?ел?йтерг? тырышалар. Иван Бондаревны интернатка ?иб?р?л?р. ?мма ул аннан кача. Малай сугыш вакытында уку м?мкин т?геллеген яхшы а?лый.
    Сугыш вакыты булуга да карамастан, бала балалыгын югалтмый, фронтта да ул уеннар ?чен вакыт таба. Иван да башка малайлар кебек ?к пычаклар ?ыю бел?н ш?гыльл?н?. Гальцевта финка к?рг?ч, ул аны ?зен? б?л?к ит?ен ?тен?. ?мма тегесе дустыны? ист?леге булган ?леге пычакны б?л?к ит? алмаячагын ?йт?. Шул чакта Иван землянкада бер?зе кала, пычак, бинокль ала ??м сугыш уены уйный башлый. ?зен ул командир итеп к?з алдына китер?. ??м билгеле инде, ?зене? уеннарында ??рчак ?и?? ??м сугыш озакламый т?мамланачак дип хыяллана.
    ?мма тормышта Иван Бондаревны? язмышы аянычлы. А?а сугыш бетк?нен к?рерг? ??м ?зе хыялланган ?и?? шатлыгы кичерерг? насыйп булмый. 1943 елда ул бернич? т??лек д?вамында немец эшелоннары х?р?к?тен к?з?тк?не ?чен тоткарлана. Аны атып ?тер?л?р яшь гомер фашистлар кулыннан ?зел?. Б?ек ?и??д?, билгеле, аны? да ?леше зур.
    Сугыш турында с?йл?г?нд? к?п кеше ?лк?н сугышчыларны? батырлыклары турында гына с?з бара дип уйлый. Балалар хакында оныталар. ?мма бу д?рес т?гел. Сугыш вакытында ме?н?рч? бала ??лак була. Ачлык – ялангачлыктан, д??ш?тле сугыш кырларында гына т?гел, ? тылдан авыр хезм?тт?н д? ??лак булучы балалар бихисап.
    Сигез – унике яшьлек балаларны? сугыш михн?тл?ре кичер?л?ре – ?зе бер батырлык ул. Бу балалар хакында бик к?п с?йл?п була. Алар сугыш китерг?н кайгы – х?ср?тл?р ?чен ?зл?ре ?ч алырга телил?р., ?зл?ренн?н ике тапкыр зуррак винтовкалар тотып, кечкен? солдатларга ?верел?л?р. ??лак булган ?ти – ?нил?ре турында кара к?газьл?р алып, чиксез х?ср?т – кайгыга чумалар, ятимлек ачысын татыйлар…
    ?леге балалар язмышы бер – берсен? бик охшаш. Сугыш чоры балалары ?чен сугыш диг?н михн?т гомуми биографияг? ?йл?нг?н. Тылда булсалар да, барыбер алар сугыш чоры балалары.
    Сугыш бет?г? 67 ел вакыт ?тте. ?мма язучылар бик еш ?леге темага ?йл?неп кайталар. Ни ?чен? Ч?нки ?ле б?ген д? каядыр бомбалар шартлый, пулялар сызгыра, ?йл?р ?имерел?, балалар ?йберл?ре янып кара к?мерг? ?йл?н?.
    Тормыш д?вам ит?. Ул тыныч, имин булсын ?чен сугышны булдырмаска, ул китерг?н газап – михн?тл?рне онытмаска кир?к. Кешел?р! Безне? Ватаныбыз азатлыгы ?чен башларын салган ка?арманнар турында онытырга хакыгыз юк!
    Зиганшин Самат (МБОУ ”Гимназия №3 “)

Добавить комментарий

Ваш e-mail не будет опубликован. Обязательные поля помечены *