Сочинение. И?ади хик?я. Кышкы урман. Карлары, бураннары бел?н салкын кыш килде. ?йе, кыш безне? кир?кне бир?! Колакларны, битл?рне чемет?, борыннарны кызарта. Кояш та, аз гына к?ренеп тора да, ашыга-ашыга офыкка кереп югала. ? кышын табигать бик матур була. Аеруча, кыш к?не урман бик матур ??м якты. Куаклар ап-ак б?рек киял?р. Нарат – чыршылар яшел к?лм?кл?ре ?стенн?н мамык ш?л ябыналар. Алар, ?йтерсе? л?, мо?суланып, тир?н уйга чумганнар. Урман ху?асы аю, т?мле т?шл?р к?р?-к?р?, р?х?тл?неп йоклый. Куянкайлар соры туннарын акка алыштырганнар. Урман тавыгы да кышны? р?х?тен бел?: ?йб?тл?п б?ре, мил?ш, кипк?н ?ил?кл?р ашый да, карга чумып йоклый. ?стенн?н ча?гы бел?н ?теп китс?? д? уянмас. Чукырлар салкыннан бер д? курыкмыйлар. Алар кыш к?не д? бала чыгаралар. Сир?к кен? ата чукыр ояга очып кил? д?, ана чукырны алыштыра. ?зе байтак кына утырып, н?ни йомыркаларга т?н ?ылысын бир?. Бу вакытта анасы куак, агачлар тир?сенд? чыр-пыр очып й?ри, тамагын туйдыра. Бу салкында утырып, чеби чыгарып кара! Чукырлар гына шулай итеп кыш к?не бала чыгаралар. Бигр?к га??еп бу табигать! Урмандагы сихри тынлыкны тукран боза. Ул агачлардагы кортларны ашый. Мен? бер ботактан к?ртлек очып т?ште. Шунда ук аны? артыннан к?лт? койрыклы т?лке й?герде. Бер м?лд? к?ртт? алар арасында к?р?ш башланды: кайсы ?и??р? Тир? – якка кар тузаны очты, пырылдап, к?ртлек т?лке агайдан котылырга азапланды, л?кин ?ир?нк?й к?чле иде. Т?лке аны муеныннан тотып алган да, тыпырчынуына карамыйча, тир?н кардан с?йр?п алып китте. Ул урында кошны? йоннары , т?лке эзл?ре ген? калды. ?йе, кышын да урманда тормыш д?вам ит?… Мен? кин?т ?ил чыкты. ??я?ле буран башланды. Моны к?реп, агачлар башларын селкеп куйдылар. Тынлыкны? бет?е кош –кортларга да ошамады. Кошлар я т?б?н?йдел?р, я к?кк? к?т?релдел?р. Буран к?ч?йг?ч, алар д? ояларына ашыктылар. Мин, кардагы урман картасын укый – укый, ча?гыда с?ях?темне д?вам иттем. Шулай да, бик матур ??м серле ул кышкы урман! Табигатьне? г?з?ллеген к?р? ??м тоя белерг? кир?к.
Сочинение. И?ади хик?я.
Кышкы урман.
Карлары, бураннары бел?н салкын кыш килде. ?йе, кыш безне? кир?кне бир?! Колакларны, битл?рне чемет?, борыннарны кызарта. Кояш та, аз гына к?ренеп тора да, ашыга-ашыга офыкка кереп югала. ? кышын табигать бик матур була. Аеруча, кыш к?не урман бик матур ??м якты. Куаклар ап-ак б?рек киял?р. Нарат – чыршылар яшел к?лм?кл?ре ?стенн?н мамык ш?л ябыналар. Алар, ?йтерсе? л?, мо?суланып, тир?н уйга чумганнар.
Урман ху?асы аю, т?мле т?шл?р к?р?-к?р?, р?х?тл?неп йоклый. Куянкайлар соры туннарын акка алыштырганнар. Урман тавыгы да кышны? р?х?тен бел?: ?йб?тл?п б?ре, мил?ш, кипк?н ?ил?кл?р ашый да, карга чумып йоклый. ?стенн?н ча?гы бел?н ?теп китс?? д? уянмас. Чукырлар салкыннан бер д? курыкмыйлар. Алар кыш к?не д? бала чыгаралар. Сир?к кен? ата чукыр ояга очып кил? д?, ана чукырны алыштыра. ?зе байтак кына утырып, н?ни йомыркаларга т?н ?ылысын бир?. Бу вакытта анасы куак, агачлар тир?сенд? чыр-пыр очып й?ри, тамагын туйдыра. Бу салкында утырып, чеби чыгарып кара! Чукырлар гына шулай итеп кыш к?не бала чыгаралар. Бигр?к га??еп бу табигать!
Урмандагы сихри тынлыкны тукран боза. Ул агачлардагы кортларны ашый. Мен? бер ботактан к?ртлек очып т?ште. Шунда ук аны? артыннан к?лт? койрыклы т?лке й?герде. Бер м?лд? к?ртт? алар арасында к?р?ш башланды: кайсы ?и??р? Тир? – якка кар тузаны очты, пырылдап, к?ртлек т?лке агайдан котылырга азапланды, л?кин ?ир?нк?й к?чле иде. Т?лке аны муеныннан тотып алган да, тыпырчынуына карамыйча, тир?н кардан с?йр?п алып китте. Ул урында кошны? йоннары , т?лке эзл?ре ген? калды. ?йе, кышын да урманда тормыш д?вам ит?…
Мен? кин?т ?ил чыкты. ??я?ле буран башланды. Моны к?реп, агачлар башларын селкеп куйдылар. Тынлыкны? бет?е кош –кортларга да ошамады. Кошлар я т?б?н?йдел?р, я к?кк? к?т?релдел?р. Буран к?ч?йг?ч, алар д? ояларына ашыктылар.
Мин, кардагы урман картасын укый – укый, ча?гыда с?ях?темне д?вам иттем. Шулай да, бик матур ??м серле ул кышкы урман! Табигатьне? г?з?ллеген к?р? ??м тоя белерг? кир?к.