Нам сегодня задали написать мини сочинение от 10 предложений про последний день осени по белорусскому языку. Задание, вроде, не сложное, но пришлось немного потрудиться.
Как это странно не прозвучит, но сначала мы придумали текст на русском языке, а затем при помощи переводчика в интернете перевели его на свой родной язык.Не удивляйтесь, так делают многие белорусы, так как плохо знают современный (в мое время было все на много проще, мы писали как слышали и непонятных слов было поменьше)белорусский язык.
Сначала приведу текст по-русски:
В последний день осени природа прощается с теплом и ожидает прихода зимних холодов.
Осенняя природа из яркой золотистой превращается в серую и тусклую.
Солнышко проглядывает из-за туч уже редко и практически не греет.
Небо стало хмурое и низкое.
Часто на нем можно увидеть тучи, которые приносят с собой холодные осенние дожди, а иногда уже и мокрый снег.
На дорогах слякоть и грязь.
Одеваться приходится теплее, потому что на улице дует пронизывающий холодный ветер.
По утрам на земле стелется густой туман.
Все листья с деревьев уже опали.
Ночи стали длиннее, а дни короче.
Перелётные птицы улетели на юг.
Многие звери готовятся к длинной зимней спячке.
А теперь на белорусском, с небольшими поправками, так как переводчик тоже может не все:
У апошні дзень восені прырода развітваецца з цяплом і чакае прыходу зімовых халадоў.
Восеньская прырода з яркай залацістай ператвараецца ў шэрую і цьмяную.
Сонейка праглядвае з-за хмар ужо рэдка і амаль не грэе.
Неба стала хмурнае і нізкае.
Часта на ім можна ўбачыць хмары, якія прыносяць з сабой халодныя восеньскія дажджы, а часам ужо і мокры снег.
На дарогах золь і бруд.
Апранацца даводзіцца цяплей, таму што на вуліцы дзьме пранізлівы халодны вецер.
Па раніцах на зямлі сцелецца густы туман.
Усё лісце з дрэў ужо апала.
Ночы сталі даўжэйшымі, а дні карацей.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад…
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надворе будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надворе так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, – гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы – мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень – мой любімы асенні месяц, а восень – мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень – сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень – цудоўная, на мой погляд, пара.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад…
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надвор’е будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор’е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, – гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы – мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень – мой любімы асенні месяц, а восень – мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень – сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень – цудоўная, на мой погляд, пара.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад …
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надвор’е будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор’е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, – гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы – мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень – мой любімы асенні месяц, а восень – мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень – сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень – цудоўная, на мой погляд, пара.
Сочинение на тему «Осень»
Спешит, торопится осень, всё новые и новые краски находит она для своей картины. Серыми тучами покрывает небо. Смывает холодным дождём пёстрый убор листьев. Для своей работы взяла осень самые яркие краски и принялась за свою картину. Берёзы и тополя покрыла она лимонной желтизной. А листы осинок и клёна разрумянила, будто спелые яблоки. Все деревья и даже кусты разукрасила осень по-своему, по-осеннему: кого в жёлтый наряд, кого в ярко – красный. Одни только сосны да ели не знала она, как разукрасить. У них ведь на ветках не листья, а иглы, а их трудно разрисовать. Пусть, как были летом зелёные, так и остаются. И вдруг резко меняет осень свои краски. Растения серые, пожухлые. Опустели поля и луга. Ещё шире, просторнее стало. И потянулись над ними в осеннем небе косяки перелётных птиц: журавлей, гусей, уток… Улетают птицы в тёплые края.
Чудесная получилась картина. Только кажется, будто в ней что-то не закончено, будто ждут чего–то притихшие омытые осенним дождём поля и леса. Ждут, не дождутся голые ветви кустов и деревьев, когда придет новый художник и оденет их в пушистый белый убор. Мне кажется, что это самое красивое время года. Особенно я люблю конец сентября – листья деревьев в этот период просто восхитительны… В такие дни мне нравится гулять по лесу, чувствуя прохладный, прозрачный воздух; созерцать красно-жёлтые цвета, ощущать приятную грусть… Осень… Опять она пришла к нам, сменив удушливое и местами слишком сладкое и позитивное лето. Снова можно любоваться обилием красок. Задумчиво рассматривать свинцовое небо и ловить лицом дождь. Можно сидеть в парке на скамеечке, отдаваясь прохладному ветерку. Осень – прекрасна. Она сводит с ума вихрем разноцветных листьев, которые танцуют вместе с развивающимися волосами. Я люблю осень. Потому что люблю…
Нам сегодня задали написать мини сочинение от 10 предложений про последний день осени по белорусскому языку. Задание, вроде, не сложное, но пришлось немного потрудиться.
Как это странно не прозвучит, но сначала мы придумали текст на русском языке, а затем при помощи переводчика в интернете перевели его на свой родной язык.Не удивляйтесь, так делают многие белорусы, так как плохо знают современный (в мое время было все на много проще, мы писали как слышали и непонятных слов было поменьше)белорусский язык.
Сначала приведу текст по-русски:
В последний день осени природа прощается с теплом и ожидает прихода зимних холодов.
Осенняя природа из яркой золотистой превращается в серую и тусклую.
Солнышко проглядывает из-за туч уже редко и практически не греет.
Небо стало хмурое и низкое.
Часто на нем можно увидеть тучи, которые приносят с собой холодные осенние дожди, а иногда уже и мокрый снег.
На дорогах слякоть и грязь.
Одеваться приходится теплее, потому что на улице дует пронизывающий холодный ветер.
По утрам на земле стелется густой туман.
Все листья с деревьев уже опали.
Ночи стали длиннее, а дни короче.
Перелётные птицы улетели на юг.
Многие звери готовятся к длинной зимней спячке.
А теперь на белорусском, с небольшими поправками, так как переводчик тоже может не все:
У апошні дзень восені прырода развітваецца з цяплом і чакае прыходу зімовых халадоў.
Восеньская прырода з яркай залацістай ператвараецца ў шэрую і цьмяную.
Сонейка праглядвае з-за хмар ужо рэдка і амаль не грэе.
Неба стала хмурнае і нізкае.
Часта на ім можна ўбачыць хмары, якія прыносяць з сабой халодныя восеньскія дажджы, а часам ужо і мокры снег.
На дарогах золь і бруд.
Апранацца даводзіцца цяплей, таму што на вуліцы дзьме пранізлівы халодны вецер.
Па раніцах на зямлі сцелецца густы туман.
Усё лісце з дрэў ужо апала.
Ночы сталі даўжэйшымі, а дні карацей.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад…
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надворе будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надворе так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, – гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы – мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень – мой любімы асенні месяц, а восень – мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень – сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень – цудоўная, на мой погляд, пара.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад…
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надвор’е будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор’е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, – гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы – мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень – мой любімы асенні месяц, а восень – мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень – сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень – цудоўная, на мой погляд, пара.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад …
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надвор’е будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор’е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, – гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы – мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень – мой любімы асенні месяц, а восень – мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень – сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень – цудоўная, на мой погляд, пара.
Сочинение на тему «Осень»
Спешит, торопится осень, всё новые и новые краски находит она для своей картины. Серыми тучами покрывает небо. Смывает холодным дождём пёстрый убор листьев. Для своей работы взяла осень самые яркие краски и принялась за свою картину. Берёзы и тополя покрыла она лимонной желтизной. А листы осинок и клёна разрумянила, будто спелые яблоки. Все деревья и даже кусты разукрасила осень по-своему, по-осеннему: кого в жёлтый наряд, кого в ярко – красный. Одни только сосны да ели не знала она, как разукрасить. У них ведь на ветках не листья, а иглы, а их трудно разрисовать. Пусть, как были летом зелёные, так и остаются. И вдруг резко меняет осень свои краски. Растения серые, пожухлые. Опустели поля и луга. Ещё шире, просторнее стало. И потянулись над ними в осеннем небе косяки перелётных птиц: журавлей, гусей, уток… Улетают птицы в тёплые края.
Чудесная получилась картина. Только кажется, будто в ней что-то не закончено, будто ждут чего–то притихшие омытые осенним дождём поля и леса. Ждут, не дождутся голые ветви кустов и деревьев, когда придет новый художник и оденет их в пушистый белый убор. Мне кажется, что это самое красивое время года. Особенно я люблю конец сентября – листья деревьев в этот период просто восхитительны… В такие дни мне нравится гулять по лесу, чувствуя прохладный, прозрачный воздух; созерцать красно-жёлтые цвета, ощущать приятную грусть… Осень… Опять она пришла к нам, сменив удушливое и местами слишком сладкое и позитивное лето. Снова можно любоваться обилием красок. Задумчиво рассматривать свинцовое небо и ловить лицом дождь. Можно сидеть в парке на скамеечке, отдаваясь прохладному ветерку.
Осень – прекрасна. Она сводит с ума вихрем разноцветных листьев, которые танцуют вместе с развивающимися волосами. Я люблю осень. Потому что люблю…