Хайи хуьр – Родное село
Ша, лезги чIалал рахан! | 6(253) 2012
Чахъ виридахъ хайи хуьр ава. У каждого из нас есть родное село.
Чна датIана гьадахъ ялда. Нас все время тянет к нему.
Хайи хуьруь инсанар сад садав агудда. Родное село сближает людей.
Зи хуьруьн тIвар Лацар я. Мое село называется Лацар.
Ам Азербайжан Республикадин КцIар районда ава. Оно находится в Гусарском районе Азербайджанской Республики.
Ам дагъларин ценерив гвай хуьр я. Оно расположено у подножия гор.
Лацарин иервал вириниз сейли я. Красота села Лацар широко известна.
Гзаф шаирри ам тесниф авунай. Он воспет многими поэтами.
Лацар кьиляй-кьилиз цуькверин яйлахри элкъуьрна юкьва тунва. Лацар весь окружен цветущими лугами.
Им вичихъ дегь тарихар авай хуьр я. Это – село с древней историей.
Лацарвияр лацу якIарин, расу чIарарин, цIару вилеринбур я. Лацарцы белокожи, светловолосы и светлоглазы.
Лацарвийрин кьилин машгьулат хипехъанвал я. Главное занятие лацарцев – овцеводство.
Инаг хипен нисидин ватан я. Это – родина овечьего сыра.
Лацарин чарчарар Шагь дагъдин дамах я. Лацарские водопады являются украшением Шахдага.
Гила Лацара Шагь дагъдин туризмдин комплекс эцигзава. Сейчас в Лацаре строится Шахдагский туристический комплекс.
Идахъ авсиятда лацарвияр чпин дегь хуьряй куьчарнава. В связи с этим лацарцев переселили из старинного села.
Абуруз гьукуматди цIийи кIвалер эцигнава. Государство построило для них новые дома.
Начиная с VIII века, после завоевания арабами Кавказа, в Лезгистане распространяется арабский язык, литература и культура. Албанский алфавит, которым лезгинский народ пользовался в течение нескольких веков, стал вытесняться из сферы употребления. Вместо него лезгины начали применять в письме новый алфавит, созданный на арабской графике, который получил название “аджам”. С его помощью на лезгинский язык переводились религиозные, научные и художественные произведения.
Появились центры распространения арабского языка и литературы. Представителями лезгинского народа создавались литературные памятники на арабском языке. К таким памятникам можно отнести, например, эпиграфические надписи и прозаические произведения.
Эпиграфические памятники, хотя и кратки по содержанию, но сообщают важные сведения об исторических событиях. Они создавались по особым традициям. В них содержались афоризмы, краткие нравоучения, крылатые слова, мудрые изречения и т. д.
Прозаические произведения посвящались отдельным событиям истории. Их авторы сообщали ценную информацию о своих и прошедших временах, (“Ахты-наме” — X в., “История Дербента и Ширвана” — XI в., “Раихан ал-хакаик ва-бустан ад-да-каик — XI в., “Цахур-наме” — XIII в., “События в Дагестане и Ширване: ХIV-ХV вв. и др.).
В исторических источниках встречаются имена таких арабоязычных писателей и ученых, как Хаким ибн Ага ал-Ахты (X в.), Абул Фередж ад-Дербенди (XII в.), Хаким ибн Ибрагим ал-Лекзи ал-Хиналуги ал-Дербенди (XII в.), Седреддин Сулейман ал-Лекзи (XIV в.), Махмуд ал-Хиналуги (XV в.), Гашим ал-Ахты (ХVII-ХVIII вв.), Рахманкули ал-Ахты (XVIII в.), Абдурахман ал-Ахты (XIX в.) и др.
Кроме них до нас дошло также творческое наследие десятков других крупных представителей арабоязычной лезгинской литературы, таких, например, как Агамирза ал-Киани (XVIII в.), Магомед ал-Яраги (1772-1838), Мирза Али ал-Ахты (1771-1858), Гасан Алкадари (1834-1910) и др.
[b]Начиная с XI века в Лезгистане распространяется вместе с персидским и арабским языками также тюркский язык и литература. Лезгинские поэты создают свои произведения как на персидском и арабском, так и на тюркском языках.
Первым тюркоязычным поэтом, видимо, является Кюре Мелик. О нем первым сообщил литературовед М. Ярахмедов в своей монографии «Из истории азербайджанско-дагестанских литературных связей”.
Кюре Мелик жил и творил в XIV веке. До нас дошла его элегия на тюркском языке под названием “Мусибат-Наме” (“Поэма о трагедии”). В этой поэме автор отражает события в Лезгистане, связанные с нашествием хана Золотой Орды Тохтамыша.
После Кюре Мелика из известных нам тюркоязычных поэтов можно отметить Мискина Вели Факира Мискинджинского, Ибрагима Мюшкюрского и Акбера Мюшкюрского, живших в XVI веке. Их творениям присущ высокий уровень поэтического мастерства, для них характерно использование наряду с традиционной классической поэтикой народно-поэтических мотивов ашугской лирики.
В ХVII-ХVIII вв. увеличивается число тюркоязычных поэтов. Нам известны имена таких поэтов как Лезги Салех Ярагский, Кюре Имам, Забит Каладжухский, Лезги Кадир Кюринский (XVII в.), Лезги Ахмед, Бука Цилингский, Лейли-ханум Мискинджинская, Сейид Ахмед, Ихрек Режеб, Назим Ахтынский, Закир Ахтынский (XVIII в.) и др. Все эти поэты создавали свои произведения не только на восточных языках, но и на родном лезгинском. Это доказывают и слова Лезги Салеха: Ашуг говорящий, эйустад, милый устад,
Кто не знает лезгинского языка,
как будет знать персидский?
Кто не изучал “алиф”, “бей” с детства,
Откуда будет знать этику, культуру? (Подстрочный перевод) Как и в мировой литературе, XIX век в истории лезгинской литературы знаменит как “плодотворный век”. В это время еще больше становится число тюркоязычных поэтов. Можно привести, к примеру, имена таких корифеев слова, как Эмирали Тагирджальский, Гасан Ал-кадари, Мирза Джабраил, Мирза Керим, Джабраил Мискинджинский, Багир Каладжухский, Аодурахман Ахтынский, Мазали Али, Нуру Ахтынский и др.
К сожалению, надо отметить, что все это богатое литературное наследие не доведено до лезгиноязычных читателей в полном объеме и не исследовано в достаточной степени. [Автор: Азиз Мирзабеков, Сейфедин Бедирханов // журнал “Возрождение”
Чун хуьзвайди чи чIал я,
Четин, гъам квай чIавара.
Эгер чIал чи квахьайтIа,
Халкьни квахьда цаварал.
Хайи чIал. Инсан паталди ам гьикьванни азиз, гьикьванни масан я! Алимри гьисабунрив, дуьняда 4 агъзурдив агакьна чIал ава. Ахьтин чIалар ава хьи, абурал миллионралди инсанар рахазва, ахьтинбурни ава хьи, абурукай лап кьадардиз са аъзурдилай тIимил тир халкьари менфят къачузва. Бязи чIаларал литература лап вилик фенва, бязи чIалариз лагьайтIа, гьич кхьинарни авач. Вири чIаларин арада чаз багьа тир са чIал ава: лезги чIал! А чIал хьи, чна сифтегьан гафар адал лагьанва, адалдини чун жуванбурув агатнава, хайи тарих, култура чирнава. Гьавайи лагьанвач, инсанди гаф авай чкадилай авалзава. Сад лагьай сеферда чна лагьай гафар вири уьмуьрда чахъ галазни амукьзава. Сад лагьай гафуналди, инсандин къене хайи чIалани вичин бине кутазва. Инсаният вилик фин паталди, ада вичин тежриба несилрилай несилрал хайи чIалал гун герек я. И жигьетдай дидед чIал виридалай багьа са нямет я.
Лезги чIалан проблемайрикай, ада чи халкьдин уьмуьрда къугъвазвай ролдикай фагьумун гьар са касдин гьече я. Вуч хъсан я хьи, и меселаяр лезги поэзияда фад-фад къарагъарзава. ЧIехи канивилив, чимивилив, дамахдивди хайи чIал теснифзава чи зарийри:
Зи чIал, вун зи мез-луькIуьн я, дамах я,
Зи диб я вун, эдеб, руьгьдин булах я.
Зи тур я вун, зи къалхан, зи нефес я,
Зи гъалибвал, зи кIанивал, гьевес я.
(Фейзудин Нагиев «Мез ва чIал»)
Дидедин чал, дидедин чIал-
Бубайрилай аманат чал!
Вун — лезгидин вилин нине,
Вун — зи халкьдин руьгьдин бине,
Вун — зи хайи диге масан,
Вун — ватандин кIукIуш кьакьан…
(Билал Адилов «Дидедин чIал»)
ЧIал — миже я дидейрин
Михьи, гьалал некIедин.
Азадвилин женгера
Чи бубайрин гьекьедин…
(Зерифа Касумова «Дидедин чIал»)
И шиирра халкьдин хазина тир чIал хуьзвай, адан къайгъуда даим акъвазнавайбуруз авторрин патай гьикьванни чIехи гьуьрмет ава!
ЧIалан чIехивиликай, кьакьанвиликай ихтилатзава Арбен Къардаша. Зариди дидед чIалан гьар са инсандин уьумуьрдавай кьетIенвал, кIелдайбурув вичиз махсус устIарвилелди агакьарзава:
Анжах вун зи ивидани бейнида
ХьаначиртIа, туширтIа вун зи мез яз,
Рази тир зун: вун заз чIал яз гайида,
Зун халкьунал ви са гаф яз, са сес яз…
Авайвал лугьун герек я: кIвале аялдиз хайи чIал чир тавун, ам ругьдин жигьетдай вичин бинедикай яргъаларзава. Нетижада, несилрин арадавай авсиятарни чIур жезва, инсанди вичин халкьдиз хас тир иер жигьетар квадарзава. Гьавиляй мез ахъайзавай чIавалай аял хайи чIалаз канивилин руьгьда тербия авун лазим я. А чIалаз хьи, адал чIехи классикар тир СтIур Далагьа, Етим Эмина, СтIал Суьлеймана туькIуьруьнар авуна. Хайи чIалаз канивиливди агатунин чешне къалурзава чаз Келентер Келентерлидини. «ЧIал хкида» шиирда зариди хайи чIал къацIурун гьаларикай вичин къалабулухар къалуруналди, чIалан къайгъуда амукьунин важибвиликай ихтилат кудзава. Келентера чIалаз гьурьметуниз, адан михьивални иервал хуьниз, чIал вилик тухуниз, кьакьанриз хкажуниз эвер гузва. Вичин чIалан къадир авачирдаз жемиятдани са гьуьрметни жедач. Вичин халкь чандилайни пара кандай заридин рикIиз ихьтин гьалар акурла тIал язава:
Я чIалан кIвал чIурзавайди, —
ЧIал ви къамат, ви акун я;
Им а чIалал рахазвай халкь,
Халкьар къене амукьун я.
Зи рикIе цIух гьатнава къе,
Чан гуда за чIалан рекъе;
Мад элкъведач и гафунлай,
ЧIал хьайила са сафунлай;
Пехилбурук хъел кухтуна,
Шит гафарик кьел кухтуна,
ЧIалал чIалан гьал хкида!
Гьар са халкь вилик фин паталди ада вичи кIватIнавай социал тежрибани чирвилер къвезвай несилрив агакьарун герек я. Хайи чIал квахьайтIа бес гьикI хьурай? И жигьетдай вичихъ чIехи талант авай зари Зерифадин кьатIунар иллаки вили къадайбур я. Автордин фагьумдалди чIал девиррин авсият хуьзвай руьгьдин културадин пун я:
Бадеди зи дидедиз
Аманат яз гана чIал.
Зи буржи — вахкун я ам
Зи балайрив авайвал.
Эгер чна чи чIал квадарайтIа, са затIунивайни чун халкь хьиз таз жедач. Ф. Нагъиеван шиирар, кьадардиз гъвечIи халкьарин чIалар квадуруналди, са маса халкьдин кьадар пара ийиз алахъзавайбуруз акси я. Чи чIал квахьзава жал? Зариди «Зи чIал» шиирда лезги халкьдин тарихдин къатара къугъванвай рол кьатуникай гаф кудзава, алай девирда чIал хуьн важиб кар тирди малумарзава. «ЧIал несилрин ивидин рикIел хуьнар я»- лугьузва зариди. И хазинада шумудни са девирдин дерин кьатIунар, тарихда кьиле фейи акъажунар, дердер, гъамар, уьцIуьвилерни, верцивилерни ава.
Сир туш хьи, халкьдин културадин дережа чIалахъ галазни чIехи авсиятда ава. Вилик фенвай чIал вичин кхьинралди, чIехи гафарганралди, диалектрин кьетIенвилелди чир жезва. И жигьетдай лезги чIал уникал девлет квай чIал я. Адаз герекди канивилин цIайни руьгьдин къуват я. Лезги зарийрин и аспектда авай туькIуьрунри чIал вилик финин рекье чахъ чIехи умудар кутазва. Гар са вакъиадин гъавурда акьун културадин винелай жезвачни? Ф.Нагъиевани, агъадихъ галай цIарар кхьидайла, ам са гимн хьиз элдин мецел хьун кьатIана жеди:
Лезги хуьре к1вал амай кьван,
Рик1е халкьдин т1ал амай кьван,
Чахъ чи дидед ч1ал амай кьван
Сагъ я лезги халкь!
Эхь, чIал я халкь квахьиз тазвачирди. Ша, чна элна-мелна хайи чIал хуьн, адаз гьурметин, чIалан михьивални иервал хуьз, ам вилик тухуз алахъин!
Раида Ревшан (Саидова),
филолог.
Астрахан шегьер
«Элкъвей кьилер» цуьк акъатай.
Шишер хьтин синер сагърай!
Зи хайи хуьр, багъри Кьурагь,
Садрани чаз лугьуз тахьай,
Дериндавай сирер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи ери хуьр,
Бецер кIамни Вилен кIам.
Дагъдин свалар, цIегьер сагърай!
ЧIафар дагъни Киткенин кIам,
Кьве Хутадин бегьер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи рехи хуьр,
«Къванцин гурар», «Эфенд карар».
Гьа капI авур вирер сагърай!
РикIел хкиз хъсан ксар,
Абурун пак тир пIирерсагърай!
Зи хайи хуьр, зи чIехи хуьр,
Ханд дугуна багълар кутур,
Чи бубайрин гьекьер сагърай!
Гьар са велед дуьз рекье тур
Чи дидейрин рикIер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи цIийи хуьр,
Гияр шегьер пеле хьайи.
Душман ягъай сенгер сагърай!
Ватан хуьнин йикье хьайи
Дирибаш хва-аскер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи къадим хуьр,
Мурсал – ханди буьркьуь авур
Ви Саидан вилер сагърай!
Ашкъи – гьевес экуь авур
Афизатан гуьллер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи къени хуьр,
Рагъ пелеваз никIел хьайи.
Чи вахарин сегьер сагърай!
Абидатан рикIе хьайи
Мани лугьур тегьер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи бике хуьр,
«Мухак дере», «НуькIре булах»,
Анрай къвезвай сесер сагърай!
Зейнал вуч я! Ильгьамд булах. –
Адан чIагъанд мецер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи еке хуьр,
Заргар Гьадис-хуьруьн абур.
Адан къизилд сятер сагърай!
Шагьсена ва Гьажид авур,
Япунжияр, литер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи гуьзгуь хуьр,
Яр-дустунин хатур амай.
Ви устIаррин муькъвер сагърай!
Кьве таза цуьк луьгьуьм жезвай
КIвале-кIвале мехъер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи экуь хуьр,
Ви суварик атанавай
Мугьманарин кьуьлер сагърай!
Стхайри ваз тебрикзавай
Чими – чими телер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи багъри хуьр,
Элдиз раиж алимар гай.
Чпин экуь кьилер сагърай!
Хуьре таза къелемар цай
Сефербеган гъилер сагърай!
Зи хайи хуьр, зи чан жигер,
Ханарин рикI хьайи меркез,
Ахьтин уьмуьр ваз тахкурай!
Кьадайвал тIвар мад ви екез,
Бахтлу девир ваз ахкурай!
Зи хайи хуьр, чан зи Кьурагь,
Аман-иви, даях, панагь.
РикIел хьайи хирер сагърай!
Хкаж жезвай, квачиз гунагь,
Гележегдин цIирерсагърай!
I999 йисан 3 июль
(26.05.2005 й. шиир цIийи кьилелай туькIуьр хъувуна)
Ихьтин кьил гана “Лезги газетдин” 23-ноябрдин 47-нумрадиз ДГУ-дин филфакдин студентка Шагьпазова Аминадин макъала акъатна.
Авторди лугьузвайвал, хуьре шумуд виш йисарин тарих авай, агьалийри вичел дамахзавай Султан Шейх Агьмедан зияратни ава. Агьмед зурба алакьунар авай аламатдин инсан тир. Ибур вири дуьз гафар я. Гуьгъуьнлай къейдзавайвал, Шейх Агьмед эвелни-эвел Ахцегь дередиз мугьман хьана лугьун дуьз туш, ам и дередиз мугьман хьанач. Кьиле чIехи хва Шейх Мегьамедали аваз шейх Абдуразакьан вад хвани Дагъустандин кьиблепатаз Арабрин Йемен гьукуматдай атанай. Абур вири санал Самур вацIун эрчIи пата авай Хъуьлуьдрин хуьруьз илифна. Чаз малум тир делилрай (абуруз талукь “Сиясат” лугьудай “документ” гилани хуьре лап багьа ядигар яз хуьзва) аквазвайвал, абур иниз мусурман дин чукIурун патал атанвай шейхер тир. ЧIехи стха Шейх Мегьамедали вичин муькуь кьве стхани галаз Хъуьлуьда амукьна, абурун тIварар малум туш. Султан Шейх Эмир тIвар алай са стха Рутул райондин Мишлешрин хуьре (шейхди и хуьруьн тIвар машгьурна) халкьдин патай еке гьуьрмет аваз яшамиш хьана. Ам гьана рагьметдиз фена, адан тIварунихъ зиярат туькIуьрнава. Куьне лугьузвай муькуь стха Султан Шейх Агьмед Кьурагь райондин Гелхенрин хуьруьз акъатна. Хъуьлуьда яшамиш хьайи Шейх Мегьамедали бубадихъ Садых тIвар алай са гада, адахъни муьжуьд хва хьана. Шейх Эмирахъ ва Шейх Агьмедахъ несил хьанани, хьаначни чаз малум туш. Куьне лугьузвайвал, и шейхер вири зурба аламатар-кераматар авай инсанар хьана.
Чухсагъул — аферин Аминадиз, хуьруьн тарих чирунихъ икьван рикI кузвай.
С.А.Абдулрашидов
Хайи хуьр – Родное село
Ша, лезги чIалал рахан! | 6(253) 2012
Чахъ виридахъ хайи хуьр ава.
У каждого из нас есть родное село.
Чна датIана гьадахъ ялда.
Нас все время тянет к нему.
Хайи хуьруь инсанар сад садав агудда.
Родное село сближает людей.
Зи хуьруьн тIвар Лацар я.
Мое село называется Лацар.
Ам Азербайжан Республикадин КцIар районда ава.
Оно находится в Гусарском районе Азербайджанской Республики.
Ам дагъларин ценерив гвай хуьр я.
Оно расположено у подножия гор.
Лацарин иервал вириниз сейли я.
Красота села Лацар широко известна.
Гзаф шаирри ам тесниф авунай.
Он воспет многими поэтами.
Лацар кьиляй-кьилиз цуькверин яйлахри элкъуьрна юкьва тунва.
Лацар весь окружен цветущими лугами.
Им вичихъ дегь тарихар авай хуьр я.
Это – село с древней историей.
Лацарвияр лацу якIарин, расу чIарарин, цIару вилеринбур я.
Лацарцы белокожи, светловолосы и светлоглазы.
Лацарвийрин кьилин машгьулат хипехъанвал я.
Главное занятие лацарцев – овцеводство.
Инаг хипен нисидин ватан я.
Это – родина овечьего сыра.
Лацарин чарчарар Шагь дагъдин дамах я.
Лацарские водопады являются украшением Шахдага.
Гила Лацара Шагь дагъдин туризмдин комплекс эцигзава.
Сейчас в Лацаре строится Шахдагский туристический комплекс.
Идахъ авсиятда лацарвияр чпин дегь хуьряй куьчарнава.
В связи с этим лацарцев переселили из старинного села.
Абуруз гьукуматди цIийи кIвалер эцигнава.
Государство построило для них новые дома.
Начиная с VIII века, после завоевания арабами Кавказа, в Лезгистане распространяется арабский язык, литература и культура. Албанский алфавит, которым лезгинский народ пользовался в течение нескольких веков, стал вытесняться из сферы употребления. Вместо него лезгины начали применять в письме новый алфавит, созданный на арабской графике, который получил название “аджам”. С его помощью на лезгинский язык переводились религиозные, научные и художественные произведения.
Появились центры распространения арабского языка и литературы. Представителями лезгинского народа создавались литературные памятники на арабском языке. К таким памятникам можно отнести, например, эпиграфические надписи и прозаические произведения.
Эпиграфические памятники, хотя и кратки по содержанию, но сообщают важные сведения об исторических событиях. Они создавались по особым традициям. В них содержались афоризмы, краткие нравоучения, крылатые слова, мудрые изречения и т. д.
Прозаические произведения посвящались отдельным событиям истории. Их авторы сообщали ценную информацию о своих и прошедших временах, (“Ахты-наме” — X в., “История Дербента и Ширвана” — XI в., “Раихан ал-хакаик ва-бустан ад-да-каик — XI в., “Цахур-наме” — XIII в., “События в Дагестане и Ширване: ХIV-ХV вв. и др.).
В исторических источниках встречаются имена таких арабоязычных писателей и ученых, как Хаким ибн Ага ал-Ахты (X в.), Абул Фередж ад-Дербенди (XII в.), Хаким ибн Ибрагим ал-Лекзи ал-Хиналуги ал-Дербенди (XII в.), Седреддин Сулейман ал-Лекзи (XIV в.), Махмуд ал-Хиналуги (XV в.), Гашим ал-Ахты (ХVII-ХVIII вв.), Рахманкули ал-Ахты (XVIII в.), Абдурахман ал-Ахты (XIX в.) и др.
Кроме них до нас дошло также творческое наследие десятков других крупных представителей арабоязычной лезгинской литературы, таких, например, как Агамирза ал-Киани (XVIII в.), Магомед ал-Яраги (1772-1838), Мирза Али ал-Ахты (1771-1858), Гасан Алкадари (1834-1910) и др.
[b]Начиная с XI века в Лезгистане распространяется вместе с персидским и арабским языками также тюркский язык и литература. Лезгинские поэты создают свои произведения как на персидском и арабском, так и на тюркском языках.
Первым тюркоязычным поэтом, видимо, является Кюре Мелик. О нем первым сообщил литературовед М. Ярахмедов в своей монографии «Из истории азербайджанско-дагестанских литературных связей”.
Кюре Мелик жил и творил в XIV веке. До нас дошла его элегия на тюркском языке под названием “Мусибат-Наме” (“Поэма о трагедии”). В этой поэме автор отражает события в Лезгистане, связанные с нашествием хана Золотой Орды Тохтамыша.
После Кюре Мелика из известных нам тюркоязычных поэтов можно отметить Мискина Вели Факира Мискинджинского, Ибрагима Мюшкюрского и Акбера Мюшкюрского, живших в XVI веке. Их творениям присущ высокий уровень поэтического мастерства, для них характерно использование наряду с традиционной классической поэтикой народно-поэтических мотивов ашугской лирики.
В ХVII-ХVIII вв. увеличивается число тюркоязычных поэтов. Нам известны имена таких поэтов как Лезги Салех Ярагский, Кюре Имам, Забит Каладжухский, Лезги Кадир Кюринский (XVII в.), Лезги Ахмед, Бука Цилингский, Лейли-ханум Мискинджинская, Сейид Ахмед, Ихрек Режеб, Назим Ахтынский, Закир Ахтынский (XVIII в.) и др. Все эти поэты создавали свои произведения не только на восточных языках, но и на родном лезгинском. Это доказывают и слова Лезги Салеха:
Ашуг говорящий, эйустад, милый устад,
Кто не знает лезгинского языка,
как будет знать персидский?
Кто не изучал “алиф”, “бей” с детства,
Откуда будет знать этику, культуру?
(Подстрочный перевод)
Как и в мировой литературе, XIX век в истории лезгинской литературы знаменит как “плодотворный век”. В это время еще больше становится число тюркоязычных поэтов. Можно привести, к примеру, имена таких корифеев слова, как Эмирали Тагирджальский, Гасан Ал-кадари, Мирза Джабраил, Мирза Керим, Джабраил Мискинджинский, Багир Каладжухский, Аодурахман Ахтынский, Мазали Али, Нуру Ахтынский и др.
К сожалению, надо отметить, что все это богатое литературное наследие не доведено до лезгиноязычных читателей в полном объеме и не исследовано в достаточной степени.
[Автор: Азиз Мирзабеков, Сейфедин Бедирханов // журнал “Возрождение”
Чун хуьзвайди чи чIал я,
Четин, гъам квай чIавара.
Эгер чIал чи квахьайтIа,
Халкьни квахьда цаварал.
Хайи чIал. Инсан паталди ам гьикьванни азиз, гьикьванни масан я! Алимри гьисабунрив, дуьняда 4 агъзурдив агакьна чIал ава. Ахьтин чIалар ава хьи, абурал миллионралди инсанар рахазва, ахьтинбурни ава хьи, абурукай лап кьадардиз са аъзурдилай тIимил тир халкьари менфят къачузва. Бязи чIаларал литература лап вилик фенва, бязи чIалариз лагьайтIа, гьич кхьинарни авач. Вири чIаларин арада чаз багьа тир са чIал ава: лезги чIал! А чIал хьи, чна сифтегьан гафар адал лагьанва, адалдини чун жуванбурув агатнава, хайи тарих, култура чирнава. Гьавайи лагьанвач, инсанди гаф авай чкадилай авалзава. Сад лагьай сеферда чна лагьай гафар вири уьмуьрда чахъ галазни амукьзава. Сад лагьай гафуналди, инсандин къене хайи чIалани вичин бине кутазва. Инсаният вилик фин паталди, ада вичин тежриба несилрилай несилрал хайи чIалал гун герек я. И жигьетдай дидед чIал виридалай багьа са нямет я.
Лезги чIалан проблемайрикай, ада чи халкьдин уьмуьрда къугъвазвай ролдикай фагьумун гьар са касдин гьече я. Вуч хъсан я хьи, и меселаяр лезги поэзияда фад-фад къарагъарзава. ЧIехи канивилив, чимивилив, дамахдивди хайи чIал теснифзава чи зарийри:
Зи чIал, вун зи мез-луькIуьн я, дамах я,
Зи диб я вун, эдеб, руьгьдин булах я.
Зи тур я вун, зи къалхан, зи нефес я,
Зи гъалибвал, зи кIанивал, гьевес я.
(Фейзудин Нагиев «Мез ва чIал»)
Дидедин чал, дидедин чIал-
Бубайрилай аманат чал!
Вун — лезгидин вилин нине,
Вун — зи халкьдин руьгьдин бине,
Вун — зи хайи диге масан,
Вун — ватандин кIукIуш кьакьан…
(Билал Адилов «Дидедин чIал»)
ЧIал — миже я дидейрин
Михьи, гьалал некIедин.
Азадвилин женгера
Чи бубайрин гьекьедин…
(Зерифа Касумова «Дидедин чIал»)
И шиирра халкьдин хазина тир чIал хуьзвай, адан къайгъуда даим акъвазнавайбуруз авторрин патай гьикьванни чIехи гьуьрмет ава!
ЧIалан чIехивиликай, кьакьанвиликай ихтилатзава Арбен Къардаша. Зариди дидед чIалан гьар са инсандин уьумуьрдавай кьетIенвал, кIелдайбурув вичиз махсус устIарвилелди агакьарзава:
Анжах вун зи ивидани бейнида
ХьаначиртIа, туширтIа вун зи мез яз,
Рази тир зун: вун заз чIал яз гайида,
Зун халкьунал ви са гаф яз, са сес яз…
Авайвал лугьун герек я: кIвале аялдиз хайи чIал чир тавун, ам ругьдин жигьетдай вичин бинедикай яргъаларзава. Нетижада, несилрин арадавай авсиятарни чIур жезва, инсанди вичин халкьдиз хас тир иер жигьетар квадарзава. Гьавиляй мез ахъайзавай чIавалай аял хайи чIалаз канивилин руьгьда тербия авун лазим я. А чIалаз хьи, адал чIехи классикар тир СтIур Далагьа, Етим Эмина, СтIал Суьлеймана туькIуьруьнар авуна. Хайи чIалаз канивиливди агатунин чешне къалурзава чаз Келентер Келентерлидини. «ЧIал хкида» шиирда зариди хайи чIал къацIурун гьаларикай вичин къалабулухар къалуруналди, чIалан къайгъуда амукьунин важибвиликай ихтилат кудзава. Келентера чIалаз гьурьметуниз, адан михьивални иервал хуьниз, чIал вилик тухуниз, кьакьанриз хкажуниз эвер гузва. Вичин чIалан къадир авачирдаз жемиятдани са гьуьрметни жедач. Вичин халкь чандилайни пара кандай заридин рикIиз ихьтин гьалар акурла тIал язава:
Я чIалан кIвал чIурзавайди, —
ЧIал ви къамат, ви акун я;
Им а чIалал рахазвай халкь,
Халкьар къене амукьун я.
Зи рикIе цIух гьатнава къе,
Чан гуда за чIалан рекъе;
Мад элкъведач и гафунлай,
ЧIал хьайила са сафунлай;
Пехилбурук хъел кухтуна,
Шит гафарик кьел кухтуна,
ЧIалал чIалан гьал хкида!
Гьар са халкь вилик фин паталди ада вичи кIватIнавай социал тежрибани чирвилер къвезвай несилрив агакьарун герек я. Хайи чIал квахьайтIа бес гьикI хьурай? И жигьетдай вичихъ чIехи талант авай зари Зерифадин кьатIунар иллаки вили къадайбур я. Автордин фагьумдалди чIал девиррин авсият хуьзвай руьгьдин културадин пун я:
Бадеди зи дидедиз
Аманат яз гана чIал.
Зи буржи — вахкун я ам
Зи балайрив авайвал.
Эгер чна чи чIал квадарайтIа, са затIунивайни чун халкь хьиз таз жедач. Ф. Нагъиеван шиирар, кьадардиз гъвечIи халкьарин чIалар квадуруналди, са маса халкьдин кьадар пара ийиз алахъзавайбуруз акси я. Чи чIал квахьзава жал? Зариди «Зи чIал» шиирда лезги халкьдин тарихдин къатара къугъванвай рол кьатуникай гаф кудзава, алай девирда чIал хуьн важиб кар тирди малумарзава. «ЧIал несилрин ивидин рикIел хуьнар я»- лугьузва зариди. И хазинада шумудни са девирдин дерин кьатIунар, тарихда кьиле фейи акъажунар, дердер, гъамар, уьцIуьвилерни, верцивилерни ава.
Сир туш хьи, халкьдин културадин дережа чIалахъ галазни чIехи авсиятда ава. Вилик фенвай чIал вичин кхьинралди, чIехи гафарганралди, диалектрин кьетIенвилелди чир жезва. И жигьетдай лезги чIал уникал девлет квай чIал я. Адаз герекди канивилин цIайни руьгьдин къуват я. Лезги зарийрин и аспектда авай туькIуьрунри чIал вилик финин рекье чахъ чIехи умудар кутазва. Гар са вакъиадин гъавурда акьун културадин винелай жезвачни? Ф.Нагъиевани, агъадихъ галай цIарар кхьидайла, ам са гимн хьиз элдин мецел хьун кьатIана жеди:
Лезги хуьре к1вал амай кьван,
Рик1е халкьдин т1ал амай кьван,
Чахъ чи дидед ч1ал амай кьван
Сагъ я лезги халкь!
Эхь, чIал я халкь квахьиз тазвачирди. Ша, чна элна-мелна хайи чIал хуьн, адаз гьурметин, чIалан михьивални иервал хуьз, ам вилик тухуз алахъин!
Раида Ревшан (Саидова),
филолог.
Астрахан шегьер
Хуьруьг Тагьиран “Гьавадин пагьливан” поэмада Валентин Эмирован къамат
XX асирда советрин халкьарин кьилел атай виридалайни чIехи мусибат 1941-1945-йисарин Ватандин ЧIехи дяве хьана. А девирдин эсеррик Х.Тагьиран “Гьавадин пагьливан”, “Кьуд йис”, “Алхасан махорка” поэмаяр, “Дагъдин кард”, “Геройдиз тIвар мубарак” шиирар акатзава. Советрин Союздин Игитвилин тIварцIиз лайихлу хьайи Эмиров Валентинан ва Алиев Гьасретан кьегьалвилел халкьдин шаирди лап рикIивай дамахзава ва абур Лезги чилин асланрив гекъигзава.
1943-йисуз Хуьруьг Тагьир, ЦIадаса Гьамзатахъ, Абуталиб Гъафуровахъ, Александр Назаревичахъ галаз санал душмандикай азад авур Нальчик, Пятигорск, Георгиевск шегьерриз мугьман хьанай. Шаирдиз немсерин фашистри дагъвийриз авур цаваривай, чилеривай эхиз тежер чапхунчивилер, зидвилер вичин вилералди акунай.
Шаирдиз немсерин лагълагъчийри “чна Кавказдин халкьарик кядач” лугъудай къалп гафарин къимет вуч ятIа, мад сеферда чир хьанай. Хуьруьг Тагъиран вилик иви кIвахьзавай Нальчик, санал яна къанавдиз гадарнавай агъзурни вад виш кас кьуьзуь итимрин, дишегьлийрин ва гъвечIи аялрин мейитар акъвазнай. Дяведин йисара вири миллетрихъ галаз санал лезги халкьдин рухвайрини рушари игитвилин чешнеяр къалурнай. Валентин Эмирова, Гьасрет Алиева, Араз Алиева, Эсед Салигьова, Мирза Велиева лагьайтIа, Советрин Союздин Игитвилин баркаллу тIварар къазанмишнай. Хуьруьг Тагьира са йикъанни, са сятдинни яргъал вегъин тийиз абурукай шиирарни поэмаяр теснифна. “Гьавадин пагьливан” тIвар алаз Валентин Эмироваз бахшнавай поэма иллаки таъсирлуди хьана. Къад миллион кас советрин инсанрин чанар тухвай Ватандин ЧIехи дяведи социализмдин къурулушдин мягькемвал, гьа жергедай яз чи идеологиядин, поэзиядин къудратлувал субутна.
Хуьруьг Тагьира лезги поэзияда поэмадин жанр идейнивилелди, уьмуьрдиз тайин тир делилралди къимет гузвай образралди девлетлу авуна. Шаирди вичин яратмишунра А.Фатахованни СтIал Сулейманан тежриба санал сижифламишна, лиро-эпический поэма арадал гъана.
“Гьавадин пагьливан”.Ина шаирди сифте яз неинки вичин рикIин гьиссер, хиялар, фикирар лугьузва, гьакIни тайин инсандин, Советрин Союздин Игит Валентин Эмирован кьисметдикай, къаматдикай, ада авур игитвиликай художественный чIалан гуьзел формайралди галай галайвал суьгьбетзава. Вичин жанлувилел, акьалтIайвилел гъалтайла, игитдин къамат вири терефрихъай виливай кьатIуз жедай тегьерда гунин жигьетдай и поэма тафаватлуди, шаирдин яратмишунра кьилди са важиблу кам къачун хьанва.
Поэмадин сифте цIарара шаирди хайи халкьдин, ватандин тербия къачур Валентин Эмиров элдин руьгьдин чешне, гъвечIизмаз лезги тIебиат кьунвай уьтквем хва тирдакай лугьузва.
ЧIехи хьана пагьливан хьиз
гьайбатлу,
Вични уьтквем, гзаф зирек,
къуватлу.
Къизил цуьк хьиз, гъвечIизмаз
чиг алай,
Адан гзаф летчиквилел рикI алай.
Хуьруьг Тагьира къагьриман лезгидин къамат гьерекатда аваз ганва. Ам кIелдайбурун вилик чIехи ва лигим жезва. Ватан хуьн патал ам гьазур хьанва, адаз са куьнихъайни кичIезмач, вучиз лагьайтIа ада вич гьар жуьреда ахтармишзава, адан гафар дамах авун туш, халкьдин рекье чан гунни адаз гьайиф туш. Вич Ватан хуьз гьазур хьанвайди ада кардалди, белофинрихъ галаз хьайи дяведа субутарнай.
Эмирован самолетди, душмандин винел Азербайжан халкьдин эпический эсердик квай къагьриман хва Куругълиди хьиз, авуна кIевиз гьарай, душмандин винел къурна са къати цIай.
Цава дяве физвайла, Эмирова душмандив вил ахъайиз тадачир. Вичин вири жуьредин мумкинвилер, алакьунар ишлемишиз, ада душман телефдай, вични цIун юкьвай сагъдиз, я туш хирерни хьана, аэродромдал самолетни гваз хкведай. Кьве сеферда адал залан хирер хьанай.
Залан хирер алаз госпиталда авай рикI хци игитди, анжах вич жезмай кьван фад фронтдиз хъфиникай, цавун бушлухрай душмандал цIай къуруникай фикирзавай.
Сагъ хъхьана хирер адан
са бубат,
Са гьал хтайвалди бедендиз
къуват,
Къаткай йикъар буш фейид яз
гьисабна,
Мад вич фронтдиз рахкурун
тIалабна.
Кьегьал летчикдин мурад кьилиз акъатнай. Ам мад самолетдин штурвалдихъ ацукьна, гъалибвилин югъ мукьва ийиз алахъна.
Валентин Эмирован къамат Хуьруьг Тагьира, вичин саягъ, вири жуьредин тарифдин гафаралди ачухарзава: “хци рикI авай”, “пагьливан хьиз гьайбатлу”, “уьтквем”, “гзаф зирек”, “къуватлу”, “гзаф зурба къанажагъ, авай”, “вилер зирек, жигер сагълам, рикI хци” ва ихьтин масабур. И тарифар гьакIанбур туш, абуруз Валентин Эмиров гьакъикъатдани лайихлу тир.
Поэмада са шумуд чкадал Валентин Эмирован гафар гузва. Вичин рахунралди адан виликди фини, чIехи хьуни, жегьилзамаз полкунин командирдин къуллугъдал кьван хкаж хьуни акьалтIай тамамвал къалурзава.
Шаирди Эмирова душмандиз кьазвай ягъунар, ада гьавада вич тухузвай къайдаяр гьар жуьредин такьатралди лугьузва, са шумуд чкадал дяведин ихьтин шикилар гузва:
Гьатна игит къати ялавдин
къене,
Чарх гана тадиз кьулухъди
элкъвена.
Чими-чимиз ада вичин гъилелди
Хъияна душман вегьена
чилелди…
Амма гьамиша Валентин Эмировавай сагъдиз женгинай экъечIиз жезвачир. Душманрин къуватарни тIимил тушир. Самолётди цIай кьунвайтIани, эхиримжи женгинай Эмиров сагъдиз экъечIдай, амма парашют ахъа хьанач…
Асландин рикI авай игитдин эхиримжи женг шаирди еке устадвилелди ва таъсирлудаказ къалурнава:
ЭкъечIна ам къати ялавдин
юкьвай,
Парашют гваз гадарна чилиз
мукьва.
Ахъа хьанач гьич парашют,
аватна…
Гьайиф юадаш! Гьайиф, гъиляй
акъатна!
Ватандин ЧIехи дяведин йисарин сифте кьилера игитвилин тIвар къачур Валентин Эмиров Ватандин азадвал, халкьдин абадвал патал телеф хьана, амма адан баркаллу ва багьа тIвар эбеди яз халкьарин рикIера амукьдайди шаирди еке гьуьрметдивди къейдзава:
Халкьди хуьда гьамиша ви тIвар
кIевелай,
Вун хьтин хва алуддач гьич
рикIелай,…
Ватандин ЧIехи дяве советрин вири халкьар патал лап четин ва зурба имтигьандиз элкъвена. Ахьтин завалрай уьтквемвилелди экъечIай халкьарин дуствал, садвал садрани чкIин тийирди хьун лазим тир. Гьайиф, я а уьлкве, я дуствал къе амач. ЯтIани чи тарих еке тербиячи ва акьулдин чешме, аникай тарс хкудун чи везифа я.
Халкьар! Сад хьухь! Ислягьвал
куь пайдах хьухь!
Мягькем яхъ куьне гъилер
гъилера!
Куь уьмуьрдин – зи уьмуьрдин
даях хьухь,
Садвал, Дуствал пак мурад яз
рикIера!
Арбен Къардашан и гафари Хуьруьг Тагьиран сес давамарзава.
Сегьерхалум Османова,
Герейханован хуьруьн 1-нумрадин юкьван школадин муаллим
Лезги газет